เกรี้ยว, เกรี้ยว ๆ หมายถึง [เกฺรี้ยว] ว. อาการที่แสดงความเดือดดาลหรือโกรธมาก เช่นอนิจจามาร้องอยู่เกรี้ยว ๆ. (มโนห์รา).
ก. แสดงกิริยาท่าทางพร้อมทั้งดุด่าว่ากล่าวเป็นต้นอย่างรุนแรงด้วยความโกรธ, กราดเกรี้ยว ก็ใช้.
ก. โกรธจัด, โกรธเกรี้ยว ก็ว่า.
ว. เกกมะเหรก, มีนิสัยเป็นพาล ชอบแกล้งชอบรังแกและเอาเปรียบเขา, มักใช้เข้าคู่กับคํา พาล เป็น พาลเกเร.
(ปาก) ว. ไม่เอางานเอาการ, ไม่เอาเรื่องเอาราว.
(ปาก) ว. ไม่ตรงไปตรงมา.
น. ส่วนที่เป็นแผ่น ๆ ซ้อนเหลื่อมกันห่อหุ้มตัวปลาและสัตว์เลื้อยคลานบางชนิด, สิ่งที่แข็งตัวเป็นแผ่นบาง ๆคล้ายเกล็ดปลา เช่น เกล็ดพิมเสน น้ำตาลขึ้นเกล็ด,โดยปริยายหมายความถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้นเช่น บานเกล็ด ฝาเกล็ด เกล็ดเสื้อ.ก. ขบให้เมล็ดแตกเพื่อกินเนื้อใน (ใช้แก่สิ่งที่เป็นเม็ดเล็ก ๆ) เช่น เกล็ดเมล็ดแตงโมนกเกล็ดข้าว, โดยปริยายหมายความว่าตัดเอาแต่ที่ดี ๆ เช่นเกล็ดไพ่.
ว. เรียกอาการโรคที่เกิดขึ้นที่ตาเด็กว่า ตาเกล็ดกระดี่.